Ik liep langs
Ik liep langs het zwembad. Er is een tijd geweest dat ik opviel in badpak en dat mannen zich omdraaiden voor een betere reden, maar dat is long time ago. Tijdens het lopen voelden ik dat mijn benen tegen elkaar schuurden. Ik had uitslag rond mijn liezen en het deed behoorlijk pijn tijdens het lopen. Het was prachtig weer en het zwembad was heerlijk maar het enige waar ik aan dacht was aan koek en gebak. Mijn hele lijf schreeuwde erom.
Moeizaam ploeterde ik
Moeizaam ploeterde ik voorwaarts. “Dat tijgerbadpak had beter niet gekund” bedacht ik me. Thuis ging ik op de weegschaal staan. Met angst en beven. Acht En Negentig kilo wees dat ding aan. Ik ben Een Meter Twee En Zestig… Mijn BMI kon wel een helpend handje gebruiken, of dat, of ik moest een centimeter of dertig de lengte in groeien…
Ieniemienie klapraampje
Hoe kom je zo ver? Ooit was ik mijn sleutel vergeten en klom ik door een ieniemienie klapraampje het huis in. En dat ging vrij makkelijk. Datzelfde klapraampje daar krijg ik nu mijn voet niet eens meer doorheen. Op mijn trouwdag was ik ruim onder de zestig kilo. Tussen die dag en de beruchte weegschaal dag is er dus iets niet helemaal goed gegaan. Ik heb een flauw vermoeden, nee, ik weet precies waar het is begonnen.
De ‘C’ is van chips
Op trouwfeesten doen ze vaak van die ABC’s, weet je wel. De ‘A’ is van alleen, dat was je eerst. De ‘B’ is van bloemen, die nam hij voor je mee. En toen kwam het…. De ‘C’ is van chips, daarvan houden jullie alle twee. Nou, toen kwam daar dus een wasmand vol met chips. En die vrat ik later in twee dagen dus leeg. De smaakversterker in de chips deed iets met mijn hersenen. het zorgde ervoor dat ik die zak met gemak naar binnen schoof. En des te meer ik at, des te meer dat hoofd riep “Meerrrrrrr!!!!!” Het hek was van de dam….
Smerige instant aardappel puree
Het ging niet supersnel, maar heel sneaky kwamen er elk jaar wel een paar kilo’tjes bij. En wat er aan gewicht bij kwam dat verloor ik aan energie. De zwangerschappen hielpen ook niet mee, want ik had de bizarre gedachtegang dat ik evengoed wel dik werd en dat het dus het niet meer uitmaakte wat ik at… Te moe om te koken aan het eind van de dag. Dus kocht ik kant en klaar. Van die smerige instant aardappel puree poeder. Hamburger erbij (of smack…), blik groente en klaar. Lekker makkelijk. En een uur later stond ik dan weer voor die koelkast. Want vullen deed het wel, maar voeden dus niet. Dus heel mijn lijf smeekte om calorieën en dan het liefst de snelle, lege variant. Koekje bij de thee, maar wel een lekkere. IJsje na, en dan nog maar een . Want op een been kun je niet staan. Lekker twee keer achter elkaar warm eten opscheppen en het allerliefst dat zo snel mogelijk wegwerken. (zie mijn eerste blog)
Van shag naar snoep
Ik stopte met roken en ging van drie pakjes zware shag naar snoep, snoep en snoep. De ene verslaving ruilde ik vlot in voor de andere. Ja, je moet toch wat. En zo kwam ik in twintig jaar tijd veertig kilo aan. Als ik in dat tempo door zou gaan dan had ik waarschijnlijk een hartkwaal of suikerziekte voordat ik zestig zou zijn.
Thuis had ik
Thuis had ik een klein mannetje met een lading energie en heel veel driftbuien. Op de camping kreeg hij een zak snoep van mijn visite. En omdat het een kind van mij is had hij die zak in een paar uren dus leeg. Hij heeft daarna drie dagen gestuiterd. Ik kon er niet meer omheen. Geen suiker meer voor dit ventje en dus ook geen suiker meer voor mij. Ik kocht nog steeds koek en snoep, maar dan met een natuurlijke vervanger voor de suiker. De driftbuien van mijn kind reduceerden van vijf per dag naar een per vijf dagen. Bij mij vlogen de kilo’s er af. De uitslag op mijn huid verdween als sneeuw voor de zon. Ik had in geen tien jaar oorbellen in gekund, allergisch voor zo’n beetje alles. En nu kon ik ze dus weer in. Van die goedkope rommel ook. Zo’n cadeautje!!!
Na een paar maanden
Na een paar maanden had ik geen behoefte meer aan de koekjes. Want de koekjes zijn niet verslavend, alleen de suiker is dat. Om de suiker goed te kunnen verwerken heb je de mineralen uit het hele product nodig. Als dat er niet is (we halen de suiker uit de biet en smijten de rest weg) dan haalt je lichaam dat uit je spieren. Daarom word je er zo moe van.
Weer terug
Weer terug naar nu. De relatie met mijn weegschaal is nog steeds niet geweldig. Maar dat probleem heb ik opgelost. Ik heb hem namelijk weg gegooid. En dat werkt heel bevrijdend. De afgelopen periode heb ik veel verjaardagen gehad. Gebak gehad dus. En ik weet dat ik de komende tijd voor de koelkast te vinden ben. Eens verslaafd altijd verslaafd. Maar ik weet dat ik deze week ook koolhydraat arme groente omeletten meeneem naar mijn werk. En daar is verder geen eten te vinden. Dus dat gaat helemaal goed komen.
Tsjakka!